Skuteczna psychoterapia zaburzeń odżywiania to często jedyna droga powrotu do zdrowia. Jakie metody stosują specjaliści, co poza sesjami ma ogromne znaczenie, jak identyfikuje się choroby? Przeczytaj tekst i poznaj odpowiedzi na podstawowe pytania!
Zapamiętaj!
- Zaburzenia odżywiania to m.in. anoreksja, bulimia czy zaburzenie kompulsywnego objadania się i inne schorzenia, które wpływają na zdrowie fizyczne i psychiczne pacjenta.
- Skuteczne leczenie skupia się nie tylko na zachowaniach związanych z jedzeniem, ale także na ich emocjonalnym i psychologicznym podłożu.
- Metody psychoterapii zaburzeń odżywiania to m.in. CBT, DBT i MBT, które są dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta.
- Powrót do zdrowia często wymaga dodatkowego wsparcia – dietetyka klinicznego, farmakoterapii czy sesji grupowych i rodzinnych.
Warianty psychoterapii w leczeniu zaburzeń odżywiania
W leczeniu zaburzeń odżywiania stosuje się różne rodzaje terapii. Sesje mogą być przeprowadzane w gabinecie specjalisty, jednak możliwa jest również psychoterapia online na odległość. Wybór zależy od m.in. indywidualnych potrzeb pacjenta, rodzaju zaburzenia i stopnia jego zaawansowania.
Do najczęściej stosowanych metod należą:
- terapia poznawczo-behawioralna (CBT) – skupia się na identyfikacji i zmianie negatywnych wzorców myślenia i zachowań związanych z jedzeniem i ciałem;
- terapia dialektyczno-behawioralna (DBT) – pomaga w radzeniu sobie z silnymi emocjami i stresującymi sytuacjami, które często prowadzą do niezdrowych zachowań związanych z jedzeniem;
- terapia oparta na uważności (MBT) – pomaga pacjentom skupić się na chwili obecnej, zamiast przejmować się przeszłością lub przyszłością.
Zaburzenia odżywiania – rodzaje, przyczyny, objawy
Zaburzenia odżywiania to poważne i często przewlekłe schorzenia, które wpływają nie tylko na fizyczne, ale przede wszystkim na psychiczne zdrowie pacjenta. Są to schorzenia, które skupiają się wokół obsesji na punkcie jedzenia, wagi ciała, kształtu sylwetki i powiązanych z nimi kwestii.
Anoreksja, bulimia i zaburzenie kompulsywnego objadania się to najbardziej znane, ale zaburzeń odżywiania jest znacznie więcej. Wszystkie te schorzenia mają pewne wspólne cechy:
- skrajne skupienie na jedzeniu, a jednocześnie strach przed nim;
- niezdrowe zachowania związane z jedzeniem;
- negatywne myśli o własnym ciele;
- poczucie wstydu, winy i braku kontroli.
Na czym polegają zaburzenia odżywiania? Wybrane przykłady
Anoreksja – charakteryzuje się ekstremalnym ograniczaniem jedzenia, strachem przed przybraniem na wadze, a nawet mimo wychudzenia – poczuciem bycia „za grubym”.
Bulimia – to cykle spożywania dużych ilości jedzenia, a następnie prób uniknięcia przybrania na wadze poprzez wymioty, używanie leków przeczyszczających czy nadmierne ćwiczenia.
Zaburzenie kompulsywnego objadania się – polega na niekontrolowanym jedzeniu dużych ilości pokarmu, ale bez następujących po tym zachowań mających na celu „naprawę” sytuacji, jak to ma miejsce w bulimii.
Skutki zaburzeń odżywiania
Zaburzenia odżywiania są poważnymi schorzeniami, które mogą prowadzić do długotrwałych problemów zdrowotnych, a nawet stanowić zagrożenie dla życia. Są złożone i wieloaspektowe, a ich przyczyny to często kombinacja czynników genetycznych, biologicznych, behawioralnych, psychologicznych i społeczno-kulturowych. Wymagają skomplikowanego, wieloaspektowego podejścia terapeutycznego, które skupia się nie tylko na zachowaniach związanych z jedzeniem, ale także na podłożu emocjonalnym i psychologicznym.
Sama psychoterapia zaburzeń odżywiania może nie wystarczyć
Kompleksowe wsparcie dietetyka klinicznego pomoże w nauce zdrowych nawyków żywieniowych, zrozumieniu potrzeb żywieniowych organizmu i radzeniu sobie z lękami związanymi z jedzeniem. Dietetyk może również pomóc w monitorowaniu fizycznego zdrowia i postępów w leczeniu. Niektóre osoby z zaburzeniami odżywiania mogą czerpać korzyści z leków. Ważne jest, aby zawsze skonsultować farmakoterapię z lekarzem, który zna historię choroby i jest w stanie ocenić potencjalne korzyści i ryzyko. Pacjentom przepisuje się między innymi:
- antydepresanty;
- leki przeciwlękowe;
- stabilizatory nastroju.
Niektóre osoby nie reagują dobrze na sesje indywidualne – lepsze efekty może przynieść terapia rodzinna lub grupowa. Pierwszy wariant daje możliwość nauki od innych, dzielenia się doświadczeniami i poczucia wsparcia od osób, które naprawdę rozumieją, przez co przechodzi taka osoba. Terapia rodzinna może pomóc członkom rodziny zrozumieć, jak mogą wspierać swojego bliskiego w procesie leczenia i jak mogą przeciwdziałać zachowaniom, które mogą nieświadomie utrudniać proces zdrowienia.
Materiał promocyjny
Powiązane:
- Drobne ogniska zwyrodnienia tłuszczowego w trzonach kręgowych – objawy, leczenie, rehabilitacja
- Wpływ diety ketogenicznej na efektywność leczenia ortodontycznego – co pacjenci powinni wiedzieć?
- Ciąża a dieta. Czy sposób odżywiania wpływa na wyniki badań?
- Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa – objawy, leczenie i rehabilitacja
- Dieta ketogeniczna a wątroba – najważniejsze informacje
- Jak rozpoznać i leczyć guzy tłuszczowe u psa?